KRÓLESTWO POLSKIE
Encyklopedia PWN
Komitet Urządzający w Królestwie Polskim, ros. Uczrieditelnyj Komitiet w Carstwie Polskom,
nacz. tymczasowa władza ros. w Królestwie Pol., utworzona 2 III 1864 w Warszawie podczas powstania styczniowego 1863–64;
centralny organ władzy, powołany 1815 na mocy Konstytucji Królestwa Pol. jako część składowa Rady Stanu Królestwa Polskiego;
organizacja ziemiańska w Królestwie Polskim, założona 1858 w Warszawie;
instytucja państw. zajmująca się sprawdzaniem dowodów dawnego szlachectwa i wydawaniem odpowiednich świadectw, przygotowywaniem dyplomów herbowych dla nowo nobilitowanych, prowadzeniem księgi szlachty i układaniem Herbarza, od 1840 — także weryfikacją tytułów honorowych;
Kancelaria Własna Jego Cesarskiej Mości do spraw Królestwa Polskiego, ros. Sobstwiennaja jego impieratorskogo wieliczestwa kancełarija po diełam Carstwa Polskogo,
urząd działający w Petersburgu 1866–76;
Komitet Niesienia Pomocy w Królestwie Polskim, zw. Komitetem Ratunkowym,
organizacja samopomocowa, zał. II 1915 w Poznaniu;
